destiny

Invictus...
Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.

William Ernest Henley 




Περα απο τη νυχτα που με σκεπαζει
Μαυρη οπως η κολαση απο τον ενα πολο στον αλλο
Ευχαριστω οτι και αν ειναι οι θεοι
Για την αδαμαστη ψυχη μου
Στο καταστροφικο σφιξιμο των περιστασεων
Δεν εχω μορφασει ουτε κλαψει δυνατα
Κατω απο τα χτυπηματα της τυχης
Το κεφαλι μου ειναι ματωμενο αλλα αλυγιστο
Παραμορφωμενο απο τον τρομο της σκιας
Και ακομα η απειλη των χρονων
Με βρισκει και θα βρισκει ανεπηρεαστο
Δεν μετραει ποσο στενη ειναι η πυλη
Ποσο φορτωμενος με τιμωριες ειναι ο παπυρος
Εγω ειμαι ο κυριος της μοιρας μου
Εγω ειμαι ο καπετανιος της ψυχης μου.